Ahmed Vefkî Efendi
نبذة عن الفنان
Ramazân Efendi namında bir zâtın oğlu olarak Üsküdar’da doğdu. Gençlik yıllarında Târikat-ı Halvetiye’den Drağmân Tekkesi şeyhi olan eniştesi Îsâ Mahvî Efendi’ye intisâb ettiği gibi, Şehremini’deki Hulvî Efendi Tekkesi şeyhi Derviş Alî Şîruganî’den de târikat terbiyesi aldı. Drağmân Tekkesi’nin baş-müezzinliği ve zâkirliğini yaptıktan sonra zâkirbaşılığa getirildi. Daha sonra Kasımpaşa’daki Çorlulu Alî Paşa Cami’nin cuma va’izliğine tayin edildi. Son zamanlarında vekalet ettiği Eyüp Nişâncası’ndaki Sivâsî Tekkesi şeyhliğinde iken H. 1161/M. 1749 senesinde vefât etti. Tekkenin hazîresinde medfûndur. Siyâhî Ahmed Efendi şâkirdlerinden olan Zâkirîn Cami müezzini Hüseyin Efendi’den, ta’lik dersleri alan Ahmed Vefkî Efendi’nin zamanın önde gelen ta'lik-nüvislerinden olduğu nakledilmektedir.
الأساتذة
Ketebe.org İsmail Orman
Zamanın şâir ve musıkîşinâsları arasında önemli bir yere sahip olan Ahmed Vefkî Efendi’nin “Vefkî” ve “Derviş Ahmed” mahlâsları ile yazdığı şiirleri ile dînî bestelerine mecmualarda tesâdüf edilmektedir. Musıkîde Derviş Alî Şîruganî ve Zâkirîn Cami müezzini Hüseyin Efendi’den istifâde etmiş olup Türk mûsıkîsi tarihinde “Drağmân mü‘ezzini” ve “Drağmân zâkiri” lakâblarıyla anılmıştır.
Müstakimzâde Süleyman Sâdeddin, Tuhfe-i Hattatin
Dırağman Tekkesi Şeyhi rûhu’s-sâlikîn eş-Şeyh îsâ Efendi merhum bunların hemşirelerini tezevvüc eylemiştir. Bu takrîble Şeyh-i merkûmdan ahz-ı tarikat ve tâcdâr-ı hakikat olmuştur. Tarîk-i zikri Şîrûganî Derviş Alî Dede’den* ahz ve Mevlid-i şerifi hüsn-i hatt-ı ta’lîk ile ma’an A’mâ Şeyh Halil şâkirdlerinden Zeyrek mü’ezzini Hattât Hüseyn Efendi’den ta’allüm eylemiştir. Niçe ilâhiyyât bestesi vardır. Tersâne-i Âmire’de vâki’ Çorlulu Alî Paşa Câmi’nin cum’a va’ziyyesi ve Dırağman Tekkesi’nin mü’ezzin-i evveli idi. Sivasî Efendi Zâviyesi şeyhi efendiye sabâvetinde vekâlet eylemek münâsebetiyle onda hücre-nişîn iken rıhlet ve Eyyûb kurbünde vâki’ Sivasî Efendi Türbesi hâricinde defin-i türbet olduğu bu mısra’la mazbûttur:
Mekânı tekye-i firdevs ola Ahmed Efendi’ye (1165).