Şeyh Abdülkadir Efendi

Müstakimzâde Süleyman Sâdeddin, Tuhfe-i Hattatin

Pederi Cankurtaran Şeyhi demekle arif, Belgradiyyü’l-asl bir şahs-ı zarif olup üç vâsıta ile Muslî Efendi’ye ve ondan Ümmü Sinan’a silsile-i tarîkleri peyvestedir. Hırmen-i Halvetiyye-i bi’l-hâdan ceste dâne-i vücûdları menfiyyen Gelibolu’da kayd-ı sivâdan “mazhar” (1145) târihinde vareste oldu. Kendileri hüsn-i hatt-ı sülüs ü neshi nâmdaş-ı Ebü’l-Kâsım şevhü’ş-şüyûh-ı ma’ârif ü merâsinı Hâce Mehmed Râsim Efendi’den temeşşuk edip dâ’ire-i icâzete reşide olmuştu. Ebû Eyyûb-i Ensârî civarında Şâh Sultân Hânkâhı’nda pederlerinden sonra biraderleri Şeyh Abdurrahîm ba’dehu Şeyh Mahmûd Efendi'ye sâlis-i selâse olup post-nişîn-i kemâl olmuştur. Fi’l-asl illet-i mizâca mübtelâ olmakla bir seneden yirmi iki gün noksân müddette bunlar dahi medkûkan “şeref-yâb-ı arş” (1163) târihi leyle-i berâtında tayy-ı defter-i sivâ ve hânkâh-ı mezbûr pîş-gâhında biraderleriyle âsûde-i çemen-suffe-i me’vâ oldu. Muktezâ-yı mizâcları üzere tabîb-i cismânî vü rûhânî olmuştu. Şifâ ve Vefa ve Delâ’il ve sâ’ir kütüb ü resâ’il ketbiyle yâdigâr-ı rûzigar eylemişlerdir. Bu fakir ile kudemâ vadisi üzere âmîzeş-gîr-i ülfet idiler. Revvahallâhu rû-hahu ve zade fütûhahu.