Şeyh Abdüllatîf Efendi

Müstakimzâde Süleyman Sâdeddin, Tuhfe-i Hattatin

Pederi ehlullâhtan Şeyh-i âgâh Kız Ahmed Efendi nâm pîr-i münîr Şeyh Mehmed-i Nasûhi’nin halîfe-i be-nâm ve İstanbul’da Seyyid Halîfe Mescidi’nin imâmı idi. Silsile-i nesebleri pederlerinin ammileri İsmâ’îş bin Sâlih tercemesinde tashîh ü tavzih olundu. Kendileri sülüs ü neshi Mi’mâr Acem Tekkesi Şeyhi Seyyid İsmâ’îl-i Sa’îd Efendi’den yazıp vaktâ ebü’l-fezâyil ve’l-merâsim, nâmdaş-ı Ebü’l-Kâsım Hâce Mehmed Râsim Efendi sâhib-i tercemenin pederine dâmâd oldukta bunlardan telemmüz ve izn-i vaz’-ı kelime-i ketebe ile telezzüz eyledi. Vâlid-i mâcidleri “halvet-i adn” (1160) târihinde intikâl-i me’vâ eyledikte “Bu tekye-gehte kâni’-i rızk-ı mukadder ol” pendine bend olup câ-nişîn-i tarikaderi ve mihrâb-güzîn-i imâmetleri dahi olmuştur. Vaktimizde uhuvvet mertebeleri ünsiyyet ve taraf-ı hâtıranıza ri’âyet-i peder-mânend üzere hareket eden ehl-i ma’rifettendir. “İ’tikâf-ı hattât” (1191) târihi leyle-i mi’râcında sâ’id-i mi’râc-ı beka ve câhid-i neyl-i lika olmuştur.