Mehmed Şehrî

Müstakimzâde Süleyman Sâdeddin, Tuhfe-i Hattatin

Fi’l-hakîka şehridir ve Usturacızâde demekle şehirdir. Hüsn-i hatt-ı sülüs ü neshi Mehmed-i Giridi’nin iltizâm-ı hafta-i ta’liminden tıraş ile tahsil ve kelime-i ketebe vaz’ına iznle dahi tebcil olunmuştur. Unfuvân-ı cüvânîde sikal-i sem’e mübtelâ olmakla çendân güft ü şenîde kulak asmayıp vâdî-i Osman Efendi’ye çend eyyâm ömr-i kalilini sarf ile hasr-ı taklîd edip takarrüb sa’yında idi. Eğer mu’ammer olsa vâkı’â taklidine kemâl-i hüsn târî olur idi. Üç mushaf-ı şerif tenmîkine muvaffak ve En’âm u Delâ’il ve kıta’ât u murakka’ât tastîr eylediği muhakkaktır.
Tarîka-i sûfiyyede “Ve’btegû ileyhi’l-vesîlete” emr-i şerifine imtisal hevesiyle Şeyh Murâd Efendi câ-nişîni olan Hâce Alî-i Evvel’den ahz-ı nisbet eylemişti. Ba’dehu Tarîka-i Celvetiyye bi’l-cîm İtibârından Âsitâne-i Şeyh Mahmûd-ı Hüdâyî Zâviyedârı Şeyh Ya’kûb Efendi tarafına meyelân ile Şeyh-i müşârünileyh -kuddise sırruhu-dan kat’-ı peyvend-i ülfet eyleyip mûcib-i inkisâr olmuşken muktezâ-yı hadâset-i sinn-i sinin ve teşvîk-i sû’-i karin ile el-Hâc Yahya nakli üzere Berberzâde Mehmed Efendi’nin ma’rûfu’l-hat olan mushafına dahi üstadı Hâfız Osmân Efendi nâm-ı nâmîsini vaz’ cesaretiyle teşe’üm olunup vâkı’â o eyyâmda zirve-i çâr-tâk-ı hayâttan münhat olduğu bu mısra’la mazbûttur:
Hatt-ı butlanı çeke seyyi’esine Bârî” (1153).
Tophane verâsında Taksîm-i Cedîd’in mezâristânında medfûndur. Henüz otuz yaşını mütecaviz bir hadîsü’s-sin çelebi iken sameme ibtilâsı sebeb-i inzivâsı olmuştu.