Yağlıkçızâde Mehmed Emîn Bey

İbnü’l-Emin Mahmud Kemal İnal, Son Hattatlar İbnülemin Mahmud Kemal İnal

Bizzât yazdığı terceme-i hâlinden naklen Şânîzâde’nin beyân etdiğine göre, “istidâd-ı Hudâ-dâd ve şevk-i pederi himmet-’itiyâdları ile istihsâl-i ilm ü ma’rifet târikine rağbet ve istikmâl-i cevher-i mâhiyet-i âdemiyyet etmeğe gayret” eyledi.

Mukāddimât-ı ulûmu mevâliden Alâ’iyyeli Kādızâde Mehmed Efendi’den, fıkıh, usûl ve kelâmı müderrisînden Karamanlı Âbid Efendi’den, nüseh-i seb’ayi ve tefsir-i Beyzavî’yi Süleymâniyye Cami’ne devamla – Madrubi lâkablı – Çeteli Ahmed Efendi’den, hisab, hendese ve hey’eti Gelenbevî İsmâ’il Efendi’den öğrendi. Meşâhir-i sudûrdan Tatarcıkzâde Abdullah Efendi’nin mutavvel derslerine devam etdiği esnâda nücûm ve istihrâc-ı düstûr ve takvim-i ulûmı da ondan tahsil eyledi.

Fünûn-ı edebiyyeyi – babasının zeman-ı vezâretinde dîvân kâtibi olan – hâcegândan Nûrî ve Edib Hâfız efendilerden ve âlât-ı irtifâ’iyyeden rübu’ da’ire ve basıta resmi gibi sanayi’i Nimet Efendizâde’den ve Benlizâde Efendi’den öğrendi.

Tahsili esnâsında – zeman-ı hadâsetinden beri – İmâd-ı Rûm Yesârî Mehmed Efendi’nin meclisine müdâvemetle hatt-ı ta’lik meşk ederek celî, şikeste ve gubarîde “Sânî-i Yesârî” oldu ve ahz-i icâzetden sonra kendinin de şâkird ve me’zunları tekessür etdi.

…

Süreyya Bey “muhakkîk, dindâr, fakih ve fâzıl idi.” diyor. Yukarıda bir münâsebetle söylediğim vech ile müteferrikānın fa’idelerine hâvi yazdığı bir mecmu’a kütübhânemde mahfuzdur.