Hâfız Halîl Efendi

Ketebe.org İsmail Orman

Bir mecliste, Suyolcuzâde Mustafa Efendi hakkında, “Âsâr-ı kalemi biraz mürekkeblicedir!” dediği, bunun da üstâdın kulağına gittiği, kendisini ziyâret ettiğinde bir değnek ile Halîl Efendi'yi dövdüğü mervîdir. Bununla birlikte hat san‘atındaki bilgisi ve görgüsünün fevkalade olduğu nakledilmektedir.    

Müstakimzâde Süleyman Sâdeddin, Tuhfe-i Hattatin

Halebî’dir. Dârü’l-husûl İstanbul’a vusûl ve Kasımpaşa’da bir menzil-i ârâma duhûl ve hem-şehri Hasan-ı Hâşimî delâletiyle üstâd-ı âlî-şân Ramazân Efendi’den hüsn-i hatt-ı sülüs ü neshte temeşşuk ve izn-i âdileriyle şeref-yâb-ı tefevvuk oldu. Sülüsten ziyâde hatt-ı neshe rağbet ü ri’âyet ve ahyânen kavse-i decâce ile dahi kitabetleri şöhret bulmuştur, lâkin sâhib-i Devha inkâr eder. Suyolcuzâde Mustafâ Efendi merhûm dahi eski ve kütüklü üstâdlardan olmakla hâfız-ı merhûm ziyaretine vardıkte te’dîb-i çûb buyurduğu derece-i durûbdadır. O ehl-i hullet, “zahir” (1115) târihinde terk-i kitâbet-i hayât ve hânesi kurbünde Kulaksız ta’bîr olunan mahalde vâki câmi’ mukabilinde takbîr-i türbet eyledikleri gûş-zed-i abd-i fakirdir.